Demoralizacja 😊

 Jestem z córeczkami w Londynie.

Dziś na placu zabaw pewna czteroletnia dziewczynka dopadła Loci na zjeżdżalni i zabroniła jej wspinać się "wbrew kierunkowi jazdy". Locia rzecz jasna obraziła się. Przybiegła do mnie i zrelacjonowała sytuację. Otrzymawszy wsparcie i zapewnienie, że może wspinać się i generalnie robić co jej się podoba, wróciła do poprzedniego zajęcia.

Dziewczynka przygalopowała do mnie.

- Ona nie może tego robić! - krzyknęła 

- Dlaczego- zapytałam z zaciekawieniem.

- Bo... Tak nie wolno.

- Dlaczego?

Dziewczynka zaczęła się usilnie zastanawiać. Z mniejszym już przekonaniem powtórzyła:

- Bo nie wolno...

- Ale jaki jest tego powód?- drążyłam.

Dziewczynka doznała olśnienia:

- Bo to niebezpieczne!!!!

-Hmmm...- zastanowiłam się- nie wydaje się bardziej niebezpieczne niż wchodzenie po schodkach. W obu przypadkach warto jednak patrzeć na to, co robią inni.

Malutka oddaliła się bez słowa. Ruszyła w stronę zjeżdżalni. Rozejrzała się niepewnie. Jej twarzyczka zdradzała popełniane przestępstwo  z jednoczesnym poczuciem winy ale również nieodpartym pragnieniem by je nadal popełniać.

I zaczęła się wspinać.

Lila widząc to ziewnęła znudzona:

- Widzę że się nie poddajesz w sprowadzaniu dzieci na złą drogę.

Rzecz jasna żartowała, bo ona zawsze robi to samo gdy tylko ma okazję- dodaje odwagi tym, którym ktoś chce ją odebrać z niepojętych przyczyn.

A potem bawiły się radośnie we trzy. Nikomu nie stała się krzywda 😉